Geen feest, wel een harnas: een verjaardag met een twist

Opeens heb ik een nieuwe hobby, ik doe aan klettersteigen! Hoewel ik nog maar 3 keer het harnas om heb gehad, ga ik je toch meenemen met dit nieuwe avontuur. Enthousiast als ik ben, heb ik er natuurlijk wel van alles over te vertellen. In deze blog zal ik uitleggen hoe ik voor het eerst in aanraking kwam met deze sport.

Het begon met mijn verjaardag

Normaal gesproken geef ik elk jaar een groot feest in de tuin, maar dit keer zag ik er wat tegenop. Niet omdat ik die magische 40 aantikte (hoewel, toch even slikken), maar vooral omdat ik op zo’n feest ook altijd wat mensen heb die wat minder vaak bij ons komen en nieuwsgierig zijn naar de vorderingen van ons huis. We hebben namelijk in de afgelopen 4 jaar twee keer een vrij groot huis verbouwd. Dus dat betekent dat ik al 4 jaar lang op mijn verjaardag rondleidingen geef (en het is geen klein hutje). In basis is er niets leuker dan trots je huis laten zien, maar dan liever op een ander moment dan op mijn verjaardag. Lang verhaal kort: dit jaar vertrokken we een dag voor mijn verjaardag.

Wat we in de winter kunnen, kunnen we ook in de zomer

Aangezien we in de winter regelmatig voor 2 à 3 dagen naar Oostenrijk rijden om te skiën, dachten we: waarom niet ook eens in de zomer? En hoe leuk is het om een gebied te bezoeken waar je in de winter zo vaak op de latten staat! Dus ja, we gingen weer naar Vorarlberg. Het lijkt misschien alsof we nergens anders heen gaan, maar niets is minder waar. Alleen ligt de focus dit jaar toevallig een beetje hierop. In mijn blog ‘Van Oostenrijk tot de Jura’ had ik het er al kort over, maar bij deze nogmaals:

We sliepen in Gaschurn in het sporthotel. Wat een mooi hotel was dit zeg! Poeh, als je daar in de winter mag/kunt verblijven, dan ben je wel een enorme dikke bofkont! Helaas betaal je daar in het hoogseizoen rond de €400 per nacht voor 2 personen. Maar goed, dan heb je ook wat: goeie welness, op 60 meter van de lift, lekker restaurant erbij en prachtige ruime kamers. Een dikke aanrader (maar dan alleen voor het laagseizoen).  

Ons plan voor deze trip was simpel

Een bergpas voor 3 dagen, wandelen in de bergen, een e-bike huren en een flinke route fietsen (Kamoot afstruinend naar de leukste routes), de outlet bezoeken, genieten van de wellness en lekker uit eten. Dat was het idee… Wat het werd? 1 dag wandelen, 2 dagen klettersteigen, wellness, restaurants, en natuurlijk de outlet. Over die outlet vertel ik later vast wel eens wat meer 😊 (daar kan ik trouwens wel een hele blog aan wijden).

Op dag 1 namen we de lift naar boven voor een wandeling. We kochten een 3-dagenkaart, wat voordeliger was dan losse tickets per dag. Eenmaal boven vonden we een wandelroute van 10 kilometer op Kamoot. Maar eerlijk gezegd, met alle goed bewegwijzerde paden daar, heb je Kamoot niet echt nodig. Onderweg kwamen we een charmant, zelfvoorzienend boerderijtje tegen (Alpe Nova). Je kunt er wat eten en drinken, veelal gemaakt van hun eigen melkproducten. Verwacht geen uitgebreide kaart of culinair spektakel, maar wel een warm welkom. Ze zijn alleen in de zomer open, grotendeels gerund door de oudere kinderen van de familie. Buiten staan picknickbanken, er is een toilet en zelfs een trampoline voor de kinderen.

Maar toen…….

Op weg terug naar het hotel bespraken we waar we de volgende dag een fiets zouden huren, welke route we eventueel konden nemen en of we vanuit het hotel zouden vertrekken of eerst een stukje met de auto zouden rijden. Maar toen ik bij het binnenlopen van het hotel een boekje met de titel 'Klettersteigen' zag liggen, werd mijn nieuwsgierigheid gewekt. Eerlijk gezegd had ik nog nooit van het woord gehoord. Het boekje was ontzettend informatief: van 24 verschillende klettersteigen stond precies vermeld waar ze waren, hoe je er moest komen, hoe je weer terugkwam, de verwachte tijden en de moeilijkheidsgraad. Tot onze verrassing waren er ook enkele routes in Gaschurn.

In plaats van een dagje fietsen, stonden we de volgende ochtend (op mijn verjaardag) in de plaatselijke sportwinkel om een klettersteigset te huren. We hadden geen idee wat we precies nodig hadden, of we een gids moesten meenemen of dat we iets belangrijks over het hoofd zagen. We gingen ervan uit dat, mocht het echt onverstandig zijn, de verhuurder ons wel zou waarschuwen. Dat gebeurde echter niet. Dus huurden we de hele uitrusting en gingen met de gondel omhoog, gevolgd door een korte wandeling naar het begin van de klettersteig.

Hoewel ervaren klimmers hun uitrusting pas aantrekken vlak voor ze beginnen te klimmen, hadden wij onze harnassen al in de gondel aan. We wilden er zeker van zijn dat alles goed zat, en wisten niet zeker of we het nog een keer goed zouden krijgen. Dus stonden we, als enige, volledig uitgerust in de gondel, klaar voor ons avontuur.

Hoe het uiteindelijk is gegaan, lees je binnenkort in een andere blog. Maar ik kan alvast zeggen dat 'Zij leve hoog' een nieuwe betekenis voor me heeft gekregen!

Veel liefs,

Gré