Klettersteigen op de Falkert (Murmel-steig): spannend voor Lute

Sinds een jaar of twee gaan we, zodra het even kan, de bergen in om te klettersteigen. Wat voor klimmers we zijn? Nou... laten we zeggen: enthousiast, toch wel onervaren, een tikkeltje nonchalant en niet snel bang/onder de indruk. Met deze combinatie is het eigenlijk levensgevaarlijk wat we doen. Arjen en ik hebben onze eigen uitrusting (we denken dat het de juiste spullen zijn) en als de kinderen mee zijn, dan huren we die spullen ter plekke. Deze zomer sliepen we op het park Landal Bad Kleinkirchheim en gingen we een beklimming doen in de buurt.

Voorbereiding

In het boek ‘Klettersteigführer Österreich’ hebben we een klettersteig in de buurt opgezocht. Omdat we ook Lute mee zouden nemen waren we op zoek naar een klettersteig van een A of A/B niveau, maar die waren allemaal wat verder weg. Op 20 minuten rijden, in Falkert, was een klettersteig van A, A/B, B en een klein stukje C. De klettersteig heet de Murmel-steig en is ongeveer 450 meter lang. Met zo’n naam was het niet moeilijk om ons laten verleiden de rotsklim te gaan doen. Murmel-steig (Marmottenklim) klinkt immers als een lief, schattig familiebeestje (we moesten ook denken aan de marmot mascotte van het skigebied Golm, zie blog). Met andere woorden: dit kon onmogelijk een moeilijke klettersteig zijn.

We parkeerden de auto bij de Heidi Alm in Falkert. Hier is een sportwinkel waar we de spullen voor de jongens gehuurd hebben. We hadden mee: Siem van 13, Tijn van 12 en Lute van 6. Ze hebben vorig jaar ook allemaal een keer mee geklommen in Frankrijk. Dat was een A, B route. Dat ging prima, dus met onze positieve inslag voorzagen we voor deze route ook geen problemen. Ok, zowel Tijn als Siem hadden geen profiel onder hun schoenen en de route was eigenlijk vanaf 12 jaar, maar dat

kwam vast goed.

Klettertsieg Murmel-steig

Met frisse moed gingen we op pad. De route bestond uit een wandeling van een half uur, de klettersteig van 1,5 uur en een wandeling naar beneden van een dik half uur. Daar waar de klettersteig start moet je goed opletten, want er zijn er namelijk twee die op deze berg starten. De Murmel-steig en de stuk moeilijkere Falkensteig.

Het klimmen ging goed! Op het zekeren na (dat deed Arjen) heeft Lute 85% van de klettersteig helemaal zelf gedaan. Trots en blij klom hij als een berggeit naar boven. Halverwege kwamen we bij een hangbrug, Siem voorop en daarna moest Lute. Hij moest alleen, want je kunt niet samen over die hangbrug. Zonder angst ging hij eroverheen, totdat we erachter kwamen dat hij halverwege zelf moest zekeren. Dit was met name even spannend voor ons, want ditmaal konden we hem niet helpen bij het op een juiste manier losklikken en (belangrijker nog) het vastklikken van de karabijnen. Maar ja, spannend of niet; er was niet een weg terug en samen de brug op was onmogelijk. Gelukkig had hij goed opgelet en wist hij hoe het moest. Eerst links klikken, daarna rechts en doorlopen maar. Ontzettend knap!

Op naar het laatste deel van de klim en daar kwam de overige 15% om de hoek. Het stuk tot aan de hangbrug was, ondanks dat het soms wat pittig was, prima te doen. Het lastigste stuk (het B en B/C deel) moest echter nog komen. Op bepaalde stukken kon Lute gewoon niet bij het touw komen. Of juist wel bij het touw, maar dan bungelden zijn voeten in de lucht met de ondergrond op zo’n 50 meter onder hem. Hier ontstond dan soms ook wel wat angst en een klein traantje. Teruggaan is simpelweg geen optie, dus Arjen hielp hem dan door zijn handen of knie als extra steun te gebruiken waar Lute zijn voeten op kon zetten. Na ieder moeilijk stukje was Lute alweer vergeten hoe spannend het was, maar het spreekt misschien voor zich dat Arjen en ik uiteindelijk blij waren toen we Siem van boven hoorden roepen dat we er bijna waren.

Opgelucht liepen we na de klettersteig (richting de andere klettersteig) weer naar beneden waar een lekker koud wijntje, biertje, cola en capri-sun op ons stond te wachten! Blij dat we alles weer gered hebben en trots op -met name- Lute!

Liefs,

Gré

Ps. 1: Eigenlijk is het een wonder dat het elke keer goed gaat, hier zijn we ook elke keer erg dankbaar voor. Als de gemiddelde Oostenrijker ons ziet aankomen, draait hij zich waarschijnlijk hoofdschuddend om (ik ken er in elk geval één, @Gwen). Zeg maar niks. Ik weet het…..

Ps. 2: Als je beginner bent, ga dan eerst naar een klimbos in Nederland. Is dat leuk, ga dan met een georganiseerde groep de eerste keer te klimmen.

Ps. 3: Zorg voor een goede verzekering als je gaat klimmen in de bergen!